Adelardusstraat

Adelardusstraat

Adelardus II, abt van 1055 tot 1082, geboren te Lovenjoel en te Sint-Truiden overleden op 6 december1082.

Hij was monnik, prior en tenslotte abt van Sint-Truiden. Geschoold in letteren en handig in beeldhouwen en schilderen. Zijn bestuursperiode zorgde voor een bloei van de bedevaarten, en dus ook van de eraan verbonden inkomsten. Verwierf gronden voor de abdij in Villers-le-Peuplier, Staaien, Herk-de-Stad en Zerkingen. De stad wordt voor het eerst een oppidum, een versterkte stad, genoemd in 1060. Die ommuurde stad was een verwezenlijking van abt Adelardus II. Hij was ook de bouwheer van de romaanse abdijkerk met een lengte van 102 meter, hoge pijlers, hoogkoor, versierde altaren en hallencrypte; en werkte de abdijtoren af met vier hoektorens. Adelardus II bouwde of herstelde dertien afhankelijke kerken: OLV-kerk, Sint-Gangulfus, Staaien, Bevingen, Aalburg (Nl.), Wijchmaal, Peer, Schaffen, Webbekom, Donk, Meer, Oerle (Oreye) en Jemeppe-sur-Meuse. Ook als schilder en beeldhouwer liet hij sporen na. Ondanks de gestegen inkomsten waren er toch tekorten door de (te) grote ambitie. Na een waanzinaanval werd hij naar de abdij Saint-Laurent te Luik gebracht. Adelardus overleed en werd in een lichaamsvormig graf in Sint-Truiden begraven. Zijn schedel en een kromstafbekroning blijven bewaard.

Wie was wie in Sint-Truiden, Sint-Truiden, 2011.

A:\Archief\STADSARCHIEF PUBLIEK\Kaarten en plannen\Kaartenboek van de abdij van Averbode\25D3 Sint-Truiden centrum.jpg
De ommuurd versterkte stad 



Situeringsplan Adelardusstraat



Situeringsplan Adelardusstraat



Affiche Adelardus Trudoabdijbier

 

ONTDEKKING VAN DE DAG

De Melsterbeek vloeit richting Schelde

In het bekken van de Melsterbeek volgen de beken eerst zuid-noord het dalend reliëf van ca. 100 naar 35 meter boven zeespiegel. Net noordelijk van het stadscentrum van Sint-Truiden buigt de Melsterbeek zelf naar het noordwesten en ontvangt de Cicindria in Melveren en de Molenbeek in Runkelen. Ze loopt dan een tijdje zij-aan-zij met de Gete en vloeit samen bij Donk. Via Demer, Dijle en Rupel gaat het richting Schelde. 

De (herlegde) Melsterbeek bij Ordingen


De naam ‘Melster’ komt waarschijnlijk van het woord malter of mout, maar in de lokale volksmond is het gewoon ‘molenbeek’ als grootste waterloop. Ze ontspringt in Heiselt bij Jeuk, vlakbij de taalgrens. Ze is 33 kilometer lang. Waterlopen schuren beekvalleien uit en de kleilagen onder de ijstijdleem in Vochtig Haspengouw doen talrijke bronnetjes dagzomen. Langs de oevers van de Melsterbeek groeide een ketting van dorpen met omgrachte kastelen en zelfs abdijen in Nonnemielen en Terbeek. Haar stroomkracht deed graanwatermolens draaien. In Sint-Truiden zijn dat de dorpen Aalst, Brustem, Ordingen, Zepperen, Melveren, Metsteren en Runkelen.

Modern bekenbeheer bij Ordingen door Land&Water

De beken kennen in deze streek een vrij hoog verval met piekdebieten. Voor de waterbeheersing waren wachtbekkens nodig, o.m. voor de Melsterbeek in Aalst, Ordingen en Bernissem. De natte gronden in de beekvalleien waren in de 19de-20ste eeuw met waterzuchtige Canadapopulieren beplant, nuttig voor klompen, minder duurzaam timmerwerk en kisthout. 

Wachtbekken 'De Wiel' in Aalst-bij-Sint-Truiden


Tussen Sint-Truiden en Zepperen werd in 1879 een stevige bakstenen brug geslagen. Enkel de sluitsteen bleef bewaard 'COART B(ourgemestre) ZEPPEREN 1876'


Een vistelling in 2012 bij Metsteren leverde volgende soorten op: driedoorn stekelbaars, tiendoorn, riviergrondel, bermpje en blauwband. De molenwatervallen zijn wel een drempel voor hun migratie voor paai, rust en voedselgaring, onderzoek Stef Cools.


Lees: Pierre DIRIKEN, ‘Water in Haspengouw’, (Geogidsen), Sint-Truiden: De Blauwe Vogel, 1985; ID., ‘Het Haspengouws landschap in evolutie’, (Haspengouwse monografieën, 2), Kortessem: Georeto, 2013. \nKijk: http://www.land-en-water.be. Wateringen van Sint-Truiden.\n

De intussen verdwenen watermolen bij het kasteel van Ordingen. De wapensteen met commandeurswapen uit 1740 in de gevel werd ingemetseld in het kasteel